zondag 10 december 2017

Een schitterende middag van Gin Philips

Titel : Een schitterende middag

Auteur : Gin Phillips

Uitgeverij : Ambo Anthos Uitgevers

ISBN : 978 90 263 3898 4



Een gewone middag. Joan gaat met haar zoontje Lincoln naar de dierentuin. Terwijl Lincoln uitbundig met zijn superhelden-poppetjes speelt wordt de rust verstoord door luide knallen. Joan besluit om met haar zoontje terug te keren naar huis. Terwijl ze op weg zijn naar de uitgang komen de knallen dichterbij. Het geluid wordt duidelijker, herkenbaarder : geweerschoten weerklinken in een leeggelopen zoo.

“Ergens verderop ligt een krijsende baby in een afvalbak en loopt een ontbrekende moeder rond.”

Nu, bij ‘Een schitterende middag’ is er niet zozeer sprake van een echt, diep thrillergevoel. Je voelt bij momenten een erg benepen spanning, af en toe afgewisseld met een miniem doch beklemmend stukje actie.   Het beladen gevoel dat je doorheen dit boek krijgt vloeit vooral voort uit de herkenbare moeder-kind relatie. En dáár ligt de enorme kracht van dit boek. Gin Phillips laat vooral de moeder aan het woord. Goede keuze, maar toch krijg je constant het gevoel dat het verhaal een nog grotere impact zou hebben gehad als het in de ik-vorm zou geschreven zijn. Heel af en toe sluipt er een ander personage in dat aan het woord komt. Zo krijgt ook de dader enkele keren de kans om in de kijker te lopen, maar een erg duidelijk beeld krijg je niet echt van hem/haar. Op dat vlak blijft de schrijfster een beetje op de achtergrond. Het vizier is meer gericht op Joanna en Lincoln. Iedere moeder kent het wel: De kleine trucjes om je kind stil te houden, de handtassen overladen met prulletjes voor of van zoonlief/dochterlief, de geniepige tekentjes tussen elkaar. Terwijl het hoofdpersonage met haar zoon verdoken zit komt het oerinstinct volop aan de oppervlakte. Kost wat kost je zoon redden ! ‘Een schitterende middag’ bezit een fluctuerende spanningsboog. Je krijgt niet zozeer het op-het-puntje-van-mijn-stoel-zitten-gevoel, maar toch is het een leuke thriller om tussendoor even ter hand te nemen. Het boek leest redelijk vlot dankzij de makkelijke bewoordingen, enkel de uitgebreide zinnen zorgen er soms voor dat je iets moet herlezen.

Phillips plaatst een handvol personages in een niet voor de hand liggende omgeving. Een zoo creëert reeds de sfeer van brullende dieren, op hol geslagen apen, … zeker als er geweerschoten gelost worden. Dat is iets waar de auteur, tot mijn spijt, geen gebruik van maakt. Stilte heerst en wordt omringd door het gevaar. Angst van een moeder om te worden opgemerkt door het onbekende dat er rondsluipt…geen beest, maar een mens. Een creatie dat zo’n 252 pagina’s inneemt om een krankzinnige gebeurtenis van 3 uur te beschrijven.

Het boek eindigt misschien nogal redelijk abrupt en een gemis aan een nawoord was er best wel, want als lezer blijf je toch met tal van vragen achter.

Geen hoogvlieger, maar zeker ook geen laagvlieger. Er zat enkel wel wat meer potentieel in. Om te eindigen met een gigantisch melig cliché : ‘Een schitterende middag’ zorgt best wel voor een garantie op een schitterende aangename leesmiddag.

Ann

Geen opmerkingen:

Een reactie posten