zaterdag 23 maart 2024

Doolhofgame van Maren Stoffels


Morris geeft zich samen met zijn vrienden op voor Doolhof Game. In dit spel probeer je te ontsnappen uit een enorme doolhof en voer je onderweg opdrachten uit. Maar dan verdwijnt Lune plotseling. Ze moeten haar terugvinden! Hoort dit bij het spel? Of loopt Lune écht gevaar? En vinden ze de weg ooit terug?

Dit verhaal wordt vanuit verschillende personages verteld. Zo lees je vanuit Morris. Hij is goed bevriend met Zef, maar deze lijkt de laatste tijd steeds meer naar Wester, een andere jongen, te trekken. Morris voelt zich een beetje het vijfde wiel aan de wagen, maar toch geven ze zich samen op voor 'Doolhof Game'. Dit is een nieuw spel en je moet dan in een supergroot, levensecht doolhof zien te ontsnappen...

Zef en Wester willen dat er een vierde persoon meegaat en dat is Lune, een meisje dat ook bij hen in de klas zit. Vanuit haar lees je ook een heleboel hoofdstukken.

Morris nodigt haar uit en met z'n vieren betreden ze het enorme doolhof. Ze moeten verschillende opdrachten doen en binnen één uur de uitgang weten te bereiken. Maar ondertussen loopt er ook nog een hele enge clown rond en als die je pad kruist....

Dan verdwijnt Lune en de grote vraag is of de clown haar te pakken heeft gekregen. Kunnen Moris, Zef en Wester haar nog op tijd redden?

Het concept van dit verhaal vond ik heel erg leuk. De spanning is al redelijk snel voelbaar als de vier jongeren zich eenmaal in het doolhof bevinden. Je leest over een aantal opdrachten die ze uit moeten voeren én ook voel je de onderlinge spanning tussen een aantal deelnemers.

Dit is wel echt een boek voor de jeugd, maar ik denk dat deze dit verhaal zeker wel kunnen waarderen. Dit vond ik dus een prima verhaal voor tussendoor.

Op het einde legt Maren Stoffels nog uit hoe ze op dit idee is gekomen en dat was ook een leuke toelichting.

Beoordeling: 3,0/3,5 kraaien

Silvie


vrijdag 22 maart 2024

Interview met Marie-José Verweij


 Als copywriter schrijft Marie-José Verweij creatieve en commerciëlet eksten voor bedrijven. Daarnaast is Marie-José ook een betrokken leerkracht in het basisonderwijs. Met ‘Met onbedachte rade’ maakte ze in 2021 haar debuut als thrillerschrijfster. ‘Geen weg terug’ is haar tweede thriller die begin maart vers van de pers in de boekhandel ligt.

 Een goed moment om even met de auteur van gedachten te wisselen.



-    Wie is Marie-José Verweij? Stel je je even voor aan de Thrillerlezers!?

Hoi, ik ben Marie-José en woon met mijn man Lennard in Alphen aan den Rijn. Ik houd me naast schrijven ook twee dagen bezig in het basisonderwijs. Een ideale combinatie waarbij ik de ene dag rustig achter mijn laptop zit te schrijven en de volgende dag mag genieten van het lesgeven aan jonge kinderen. Verder houd ik van wandelen, sporten, samen koken, lekker eten, lezen, kamperen en reizen.

 

-      Je mag jezelf typeren in slechts drie woorden, welke zouden die woorden zijn?

Thrillerauteur, leerkracht en reisfanaat.

 

-      Hou je van lezen? Heb je een favoriet genre? Welk?

Uiteraard houd ik van lezen. Ik denk ook dat mijn liefde voor lezen onbewust heeft bijgedragen aan het leren schrijven.
Vroeger al verslond ik stapels boeken uit de bibliotheek. Elke woensdag gingen mijn moeder, mijn broertje en ik naar de markt in Vianen. Ook bezochten we dan de bieb. Heerlijk vond ik dat! Toen leende ik vooral spannende boeken (van bijvoorbeeld Anke de Vries, staat mij bij) en informatieve boeken over dieren en natuurverschijnselen enzo.
Momenteel lees ik nog steeds voornamelijk thrillers, maar ik kan ook erg genieten van (historische) romans en waargebeurde verhalen.

 

Waarom heb je gekozen voor het thrillergenre?  

Ik denk dat de thrillerserie van Uitgeverij Kluitman, die in de jaren 90 populair was, hier mee te maken heeft. Mijn zussen, broertje en ik genoten enorm van die enge verhalen. ‘Doodse stilte’ was mijn favoriet. Ik weet nog dat ik bijna niet durfde door te lezen toen er een man door het raam naar binnen stond te gluren in het verhaal.
Vorig jaar heb ik van een vriendin de hele reeks voor mijn verjaardag gehad. Zij wist dat we ze niet meer bewaard hadden. Echt een tof cadeau!

 

-      Mijn favoriete boek is overigens geen thriller:
-Duizend Schitterende Zonnen van Khalid Hosseini. Ik ben ontzettend geïnteresseerd in andere culturen en religies. Hoe tragisch het verhaal ook is, het geeft een mooi inkijkje in het leven van twee vrouwen op een andere plek in de wereld.

 

-      Was schrijfster zijn een lang gekoesterde droom? Hoe is het zo ver kunnen komen 😊?
Schrijven was inderdaad altijd wel een droom, alhoewel dat in de periode van de middelbare school en studie niet aan de orde was. Ik was druk met studeren, sociale contacten, bijbaantjes en hockeyen en dacht niet aan schrijven. Pas een paar jaar geleden na het afronden van mijn tweede studie (de Pabo) ging het weer knagen en schreef ik ‘Met onbedachte rade’.

 

Nu ben ik apetrots dat mijn tweede boek uitkomt, bij de Crime Compagnie nog wel. Dat is echt mijn droomuitgeverij!

 

-      Na ‘Met onbedachte rade’ ligt nu ‘Geen weg terug’ in de boekhandel. Hoe zou jij je tweede boek promoten bij de lezer?

 

‘Geen weg terug’ is een ideale thriller voor lezers die van onderhuidse spanning houden.


 

Door de korte hoofdstukken blijven de vaart en de spanning erin. Ik heb al een paar keer gehoord dat het boek niet weg te leggen is. Dat is natuurlijk een groot compliment.

 

Qua thema denk ik dat het onderwerp veel mensen de stuipen op het lijf jaagt: het gaat over basisschoolleerkracht die met goede bedoelingen een meisje van twee jaar oud van de buitenschoolse opvang mee naar huis neemt. Eenmaal thuis komt hij tot inkeer en maakt hij een dusdanige rampzalige keuze dat het meisje alleen maar verder van huis raakt. Letterlijk dus. Ik kan niet teveel zeggen, maar Mila maakt behoorlijk spannende dingen mee terwijl de internationale politie op zoek naar haar is.

-      Als je eenmaal in het boek begint, is er geen stoppen meer aan. Ging het schrijven ervan ook zo vlot?

Het schrijven zelf ging redelijk vlot. Ik denk dat ik anderhalf jaar over het boek gedaan heb. Daarna startte de zoektocht naar een nieuwe, wat grotere uitgever. Tussen het insturen van het manuscript en het hele traject van herschrijven, proeflezers, redactie en drukken zit ook nog zo’n 12 maanden.

 

-      Wat bracht je op het idee voor ‘Geen weg terug’ en wat was er eerst: het plot of de personages?

Ik heb twee ideeën die ik opdeed in het dagelijks leven gecombineerd. Eentje ontstond tijdens het lesgeven en eentje tijdens een ritje in onze camperbus.
De eerste heeft geleid tot het begin van ‘Geen weg terug’ waarin leerkracht Walter een tweejarig meisje stiekem van de opvang mee naar huis neemt.

De tweede gebeurtenis heeft geleid tot een ontdekking in een camper van personage Iris. Zij hoort een vreemd geluid vanachter uit de camper komen en krijgt de schrik van haar leven als ze ziet wat er op haar matras ligt.

 

Het plot was er eerst. In tegenstelling tot bij het eerste boek heb ik het plot eerst grofweg uitgewerkt en ben ik toen pas begonnen met het schrijven zelf. De personages, hun handelen en karaktertrekjes vormen zich bij mij gaandeweg.

 


-      Wat zijn volgens jou de ‘ingrediënten’ van een goede thriller? Spanning, decor, geloofwaardigheid, plot, …, I

Ik geniet zelf het meest van een thriller met relatief korte hoofdstukken waardoor de vaart erin blijft. Daarnaast vind ik het prettig om niet te ingewikkelde zinnen te lezen (ik wil niet struikelen over woorden of zinnen) en ik merk dat ik tijdens het lezen van boeken afknap als ik te vaak denk ‘huh, maar dat zou iemand in de echte wereld toch nooit doen?’ Geloofwaardigheid vind ik kennelijk een belangrijk aspect van een verhaal. Iemand op het verkeerde been zetten en daarmee verrassen is natuurlijk altijd belangrijk in een thriller.

 

-      In welke mate spelen deze elementen mee in de opbouw van jouw thrillers?

Ik schrijf mijn verhalen zoals ik zelf een boek zou willen lezen en dus bevatten mijn verhalen korte hoofdstukken, veel vaart, onderhuidse spanning en verrassende wendingen.

 

-      Hoe belangrijk zijn de personages?

Zonder personages geen verhaal, zeker niet binnen psychologische thrillers. Het zijn de handelingen en gedachten van de personages die een verhaal maken. Ik vind het heel interessant en leuk om in de hersenen van de zelf bedachte personages te kijken.

-      Hoe krijgen personages zoals Walter, Iris en Cynthia vorm tijdens het schrijven? Heb je een lijstje met karaktertrekken, fysieke eigenschappen, … ? Inspireer je je op personages van vlees en bloed die je kent, ontmoet in de winkel, … ?

Ik werk niet met lijstjes met karaktertrekken of iets dergelijks. Ik had in het begin van het schrijfproces voor iedere personage iemand in mijn hoofd die ik ken, voor Iris zelfs drie personen. Ik merkte dat halverwege het schrijfproces de personages op zichzelf staande personen begonnen te worden, waardoor de personen die ik in gedachten had vervaagden. Een mooi proces is dat.  

-      Personages laten onverschillig, stoten af of veroveren een plekje in je hart. Welke connectie ontwikkelde jij met de personages in ‘Geen weg terug’?

Ik kreeg gaandeweg steeds meer een connectie met Iris. Haar gedrag is, zo gezegd, niet zo gangbaar maar op een gegeven moment wist ik heel goed hoe ze op bepaalde situaties zou reageren. Een bezoek aan een psychiater om haar persoonlijkheid te bespreken heeft hier enorm bij geholpen. Ik kreeg dankzij het gesprek een goed beeld van Iris.

 

-       Tot slot: wat nu na ‘Geen weg terug’? Zit er al een nieuwe thriller klaar in jouw hoofd om geschreven te worden?

De derde thriller is al geschreven. Het thema gaat mij aan het hart. Het gaat namelijk over een massagraf dat is gevonden in Vianen, het stadje waar ik ben opgegroeid en 25 jaar heb gewoond. In 2020 (waargebeurd!) stuitten archeologen op een massagraf van 82 skeletten. In mijn verhaal stuiten ze niet alleen op het massagraf, maar ook op iets anders. 😉 Mijn vaste meelezers, Mark en Geraldine, gaan het  manuscript nu lezen en daarna gaat het naar de Crime Compagnie.

Zelfs voor iemand die niet is opgegroeid in Vianen klinkt dit al heel goed: een thema dat je nauw aan het hart ligt, een massagraf en ook nog iets anders … . Ik zal niet de enige thrillerlezer zijn die nu al uitkijkt naar je volgende boek.

Dank je wel Marie-José.

Super leuk dat Thrillerlezers mij zo’n podium biedt! Ik waardeer dat heel erg. 

 

woensdag 20 maart 2024

De bloedpremiere van Chris De Bruyn

 


Moord in het Wilde Westen

Zin in het verhaal van een goed uitgekiende misdaad? Keer mee terug naar het jaar des heren 1873 en koop een ticket voor de première die zal doorgaan in Jefferson’s Creek nieuwste toneelzaal.

Van bij het begin eist Laura Moran, 16 jaar, de rol van verteller op. Goud, verraad, moord en een geest die haar opjaagt: ze belooft te vertellen wat er gebeurd is. Hopelijk voor het te laat is want ze gaat misschien sterven. De interesse is meteen gewekt.

Het verhaal maakt regelmatig sprongen in de tijd, maar alle gebeurtenissen zijn gelinkt of in het verleden of in het heden aan de opvoering van een voorstelling door het rondtrekkend toneelgezelschap van Henry Rutherford.

Tijdens de proloog, drie weken na de opvoering, wordt een brandstichter opgeknoopt. Wie is hij en is de veroordeelde schuldig aan wat hem ten laste wordt gelegd? Een kind dat niet normaal is duikt al een eerste keer op. Mysterieus.

De sfeer van het Wilde Westen, de saloon en de opvoeringen in die tijd wordt onmiddellijk goed gevat. Het is in de woestijnachtige streek bloedheet en dat er wat broeit onder de leden van de disfunctionele familie die de toneelgroep is, kan niet genegeerd worden. Julian, Trebaldi, Ralph, Milton, Emily, Ellis, Elijah, wat  hebben ze op hun kerfstok dat ernstig genoeg is om op de vlucht te slaan? Vertelster Laura, ‘ik’, is letterlijk en figuurlijk het buitenbeentje. De personages zijn acteurs dus het is zaak te weten wanneer ze een rol spelen en wanneer niet. “Wat je ziet, is niet wat het lijkt.” (p. 60) Sheriff Burgiss die jacht maakt op Grandal is de outlaws’ – ja! Inderdaad, de leden van de toneelgroep pleegden zware feiten!- eigenste zwaard van Damocles. En waarom zou de sheriff speciaal voor Laura komen?

Dat het gezelschap zo vlug als mogelijk na de toneelopvoering Jefferson’s Creek moet verlaten geeft een bepaalde gejaagdheid aan de gebeurtenissen waardoor het leestempo automatisch wordt opgedreven. Dat ze binnenkort afspraak hebben met hun einde doet daar nog een schepje bovenop. Korte hoofdstukken doen de rest.

Er valt een eerste dode, een tweede, … . Er gebeuren dingen die niet kunnen. En toch.

Een goed uitgekiend plan wordt ontvouwd en het blijft goed spannend tot op het einde van het boek. Achttien bedrijven – veel, zeg je – maar het boek heb je zo uit. De sfeer zit meteen goed: je bent in het Wilde Westen en puft mee onder de verzengende hitte. De beschrijvingen prikkelen de verbeeldingskracht en voor je het weet zit je zelf met je voeten in het zaagsel in de toneelruimte van de saloon. De auteur is niet over één nacht ijs gegaan: het plaatje klopt!

Dus, heb je zin in een goed opgebouwd verhaal dat zich in een andere tijd en een ietwat ander decor afspeelt, begeef je dan naar het Wilde Westen anno 1873. Tip: zoek een plaatsje dicht bij de uitgang van de saloon: het belooft bloedheet te worden.

4 kraaien

Anita 

dinsdag 19 maart 2024

Verlaat de gevangenis zonder betalen van Marjolein van der Gaag

 


Zullen we een spel spelen?

Had je graag een spel Monopoly gespeeld?

Brenda en Ronald wonen met kinderen Marit en Joep in een prachtige maar afgelegen villa. Tot zover het mooie plaatje.

Die morgen komt Marit niet aan op school. Wat is er gebeurd? Werd ze op haar fiets van de weg gemaaid? Werd ze ontvoerd? Sprak ze in het geheim af met een vriendje?

De ouders slaat meteen de angst om het hart: heeft Marits vermissing iets te maken met de incidenten die zich de voorbijgaande weken dichtbij huis en verder er vanaf voordeden?

De focus komt grotendeels te liggen bij beide ouders. Moet de oorzaak van Marits verdwijning gezocht worden in de beroepensfeer van Brenda? Gaat Ronald wel helemaal vrijuit?

De thriller leest zo vlot dat je er in geen tijd doorheen bent. Het actuele politieke thema dat deining veroorzaakte in heel Nederland en tot ver daarbuiten geeft het verhaal een groot realiteitsgehalte. Dit in combinatie met een mysterie dat goed volgehouden wordt en personages die ondanks hun prestigieuze jobs ook maar gewone mensen blijken die niet van ellende gespaard blijven zorgt voor een tempovol verhaal.

‘Verlaat de gevangenis zonder betalen’ brengt onder de aandacht hoe star en meedogenloos overheidsinstellingen – hier de belastingdienst - wel zijn; dat mensen herleid worden tot nummers en het niet waard lijken te zijn om gehoord te worden en als gevolg daarvan de wanhoop die tot drieste daden leidt. Tevens wordt de verwoestende impact van sociale media op het leven van zij die in het oog van een storm raken in beeld gebracht. De thriller neemt de lezer ook mee in het verhaal van het verval van een koppel; dat het verleden en daden van verraad nooit verjaren wordt nog maar eens duidelijk.

Het perspectief wisselt hoofdzakelijk tussen het standpunt van Brenda en Ronald, maar ook Rishi en Floor mengen zich in het verhaal. Het is niet van meet af aan duidelijk wat bv. het aandeel van Floor in de problemen van Brenda, Ronald en de kinderen is. Ondertussen slaagt de auteur er wel in de vermissing van Marit te linken aan de ene en even daarna aan een andere mogelijke verdachte: het mysterie wordt heel lang in stand gehouden. De introductie van het Monopoly-spel voelt eerst als een random iets en puzzelt ook Brenda en Ronald: welk touw moet hieraan vastgeknoopt worden? Genoeg elementen dus om de lezer bij de les te houden.

‘Verlaat de gevangenis zonder betalen’ zou zomaar een gezapig spelletje Monopoly kunnen verhalen. Laat je niet misleiden: voor de hoofdpersonages komt het er op aan om gewoon het einde van het spel heelhuids te halen.

3.5 kraaien

Anita

vrijdag 8 maart 2024

Win Schaduwkant van Sophie Wester

 


Wat start als een onschuldig spel, loopt uit op een dodelijk drama

Sinds de dood van haar man voedt Ellen haar puberzoon Mick alleen op. Als docent en counselor op een middelbare school weet ze in theorie precies hoe ze met tieners moet omgaan, maar haar eigen zoon kan ze steeds slechter bereiken en ze is bang dat hij ontspoort. Wanneer ze als begeleider meegaat op Micks examenreis naar Texel, komt ze erachter dat hij verwikkeld is in een gevaarlijk spel. Als diezelfde week een van de leerlingen dood op een slaapzaal wordt aangetroffen en Mick verdwenen is, lijkt Ellens nachtmerrie compleet.

Kansje maken?
Hoe heette het debuut van Sophie wester?
Stuur je antwoord naar Thrillerlezersblog@gmail.com

donderdag 7 maart 2024

Bloedwraak van Marcella Kleine

 



Noodlottige beslissing

Professioneel gaat het Natalia voor de wind: in Villa Rosalia in Italië runt ze een succesvolle zaak als weddingplanner. Dat ze elke week dezelfde kaart met pentekening, zonder tekst, zonder afzender ontvangt bevreemdt haar. Dan komt het telefoontje van moeder Hellen vanuit Nederland: Natalia’s halfzusje Tara, 18 jaar, is dood.

‘Een geheim uit het verleden brengt een moeder en haar dochters in gevaar’. Deze quote op de cover schept hoge verwachtingen.

Na de schokkende tijding dat Tara niet meer is neemt de auteur de tijd om Hellen en Natalia voor te stellen. Natalia heeft geheimen die ze niet met Hellen deelt. Hellen zit steevast met een sigaret op de bank in het groezelige, armoedige appartement dat na de mooie villa haar nieuwe woonst is. Ook zij verzwijgt en ze liegt. Overmand door verdriet, zeker, maar ook gebonden door geheimen uit het verleden! ‘Hellen – verleden’ en ‘Natalia – heden’, wisselen in een vlot tempo en korte hoofdstukken elkaar af. Hellen is terug in het verleden en bewandelt chronologisch het pad dat de gebeurtenissen in het nu voorafgaat. De inertie van Hellen na Tara’s dood staat in contrast met de daadkracht van Natalia: er is veel dat om opheldering vraagt.

Op dat moment is het verhaal al voor een derde voorbij. In de privé-kliniek waar Tara verbleef komt het verhaal goed op gang. Vanaf dan klinkt ook de stem van Tara luid en duidelijk in het verhaal. Dat de drie hoofdpersonages, elk op een ander moment van de tijdlijn, in de ‘ik’-persoon hun visie op de gebeurtenissen geven heeft als effect dat de lezer zich door elk van hen afzonderlijk voelt aangesproken. Het brengt de drie personages heel dichtbij.

‘Bloedwraak’ is een verhaal over verlies en wraak – tuurlijk! -, over belaging, angst, verdriet, chantage en eenzaamheid en ja, ook diepe liefde. Is er werkelijk een complot? Wie heeft het op de drie vrouwen gemunt? Welke rol speelt het verleden in het heden?

Na een vrij trage start komt de actie goed op gang en loopt de spanning op. De plottwist verrast maar verklaart ook onmiddellijk alles. De ontknoping is actievol maar laat zich wel voorspellen. Geen losse eindjes; het verhaal wordt mooi afgerond.

‘Bloedwraak’ brengt een fictief verhaal waarin de schrijfster haar personages laat ‘balanceren op de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad’. Ik heb ervan genoten.

3.5 kraaien



 

dinsdag 5 maart 2024

Schaduwkant van Sophie Wester

 


Trauma

Sinds vader Dave tijdens een surfongeluk verongelukte staat de relatie tussen Ellen Welling en zoon Mick onder grote spanning. Als docente en counselor verbonden aan het Parkwijk College, staat Ellen leerlingen met problemen met goede raad bij. Thuis, met Mick, lukt dat niet. Het baart haar grote zorgen, bang als ze is dat haar zoon zal ontsporen. Dat Mick en zijn vrienden levensgevaarlijke spelletjes spelen, weet ze niet eens. Op examenreis naar Texel loopt het goed fout.

‘Schaduwkant’ speelt zich grotendeels af op voor de auteurs gekend terrein, te midden van leerlingen van de bovenbouw van een college. Dit is meer dan waarschijnlijk één van de redenen waarom de plot zo soepel leest en realistisch is: het college is als hun habitat, de omgang met leerlingen hun job; zij zijn daar in hun element! Maar niet alleen daar. ‘Schaduwkant’ neemt je mee naar huis en op eindreis en op elk moment waan je jezelf op de plaats van ‘actie’.

De acties en challenges van Mick en zijn vriendengroepje stuwen het plot. Herkenbare personages, problemen en verhoudingen: het spel tussen leiders die de wet dicteren en volgers die zwijgen, gehoorzamen en ondergaan uit schrik om uit het groepje gekegeld te worden. Pubergedrag, haantjesgedrag, uitdaging na uitdaging om iemands diepste angsten te bezweren, grenzen opzoeken en overschrijden. De dynamiek in het vriendengroep kan niet echt gezond genoemd worden en aan alles voel je dat er veel sluimert onder het oppervlak van wat vriendschap genoemd wordt. Het gaat van kwaad naar erger.

Ellen is als ‘ik’-personage van begin tot eind aanwezig: haar niet-weten, machteloosheid, angsten, twijfels, boosheid, ja, zelfs jaloezie, zijn als een rode draad met het plot verweven. In het vriendengroepje manifesteren Dani, Mick, Liv en Wout zich iets meer dan de anderen, maar het was zeker interessant geweest meer te vernemen over het verleden en de beweegredenen van Dani en Liv.

Waarom de thriller als titel ‘Schaduwkant’ meekreeg wordt uiteindelijk ook duidelijk en voor Ellen is het een eyeopener die voor haar en Mick een wereld van verschil kan maken.

‘Schaduwkant’ is na ‘Moordende hitte’ en ‘Een lege plek’ de derde thriller van het schrijversduo Sophie Wester. Een goede over rouwverwerking, grensoverschrijdend gedrag en vooral diepe moederliefde handelende thriller die voor enkele uren de wereld om je heen doet vergeten! Naar mijn mening is hun derde boek meteen ook hun beste van de drie. Dat belooft voor de toekomst!

4 kraaien

Anita