De freule over Meisje op de weg van Michael Berg

Hoe moeilijk is het om als fanatiek thrillerlezer een boek uit te kiezen welke je favoriet is? En dan ook nog van een Nederlandse schrijver of schrijfster. De laatste jaren worden er zoveel goede en spannende Nederlandse boeken uitgegeven dat je door de bomen het bos bijna niet meer ziet! Naast de “oude bekende” auteurs komen er ook steeds meer nieuwelingen bij die, laten we wel wezen, ook vrij aardig kunnen schrijven. (Ik doe het ze niet na.)

Als ik dan toch echt een favoriet moet kiezen en ik bedenk wat ik de laatste periode heb gelezen, springt er 1 bovenuit. En dat is Michael Berg met Het meisje op de weg. Toevallig ook 1 van de genomineerden voor de Gouden Strop van 2016. En met die nominatie ben ik het meer dan eens, ik vind zelfs dat hij het verdient om te winnen.

Het meisje op de weg is een thriller zoals een thriller hoort te zijn. Doordat het verhaal zich in heden en verleden afspeelt krijg je een ruim perspectief te zien binnen het verhaal. Zodra je begint te lezen in het boek, grijpt het je naar de strot en zorgt ervoor dat je een aantal slapeloze nachten in het verschiet hebt. De plot is erg goed uitgewerkt en bevat alles wat een thriller behoort te bevatten. Een behoorlijke dosis spanning waardoor het water je na aan de lippen staat:

“Het koude zweet brak me uit. Waar lag mijn mobiel? Wat was het noodnummer? Terwijl ik de cijfercombinatie op een rij probeerde te krijgen, hoorde ik buiten iets wat op knerpend grind leek. Sloop er iemand langs het huis of verbeeldde ik me dat?”

Mooie dialogen, goed uitgewerkte personages, een vleugje romantiek en erotiek:

“Guido- na een uur neuken, tongen, strelen, krabben en kussen hadden we de tijd gevonden om onze voornamen uit te wisselen – had iets aangeboord waarvan ik vergeten was dat het bestond. Lust, genot, pure geilheid.”

 en beeldende beschrijvingen van het landschap:

“De hemel is strakblauw. De weilanden geuren naar hooi. Terwijl de wind zacht door de eiken ruist, kwetteren de vogels hun lied. Een fraaie septemberdag…”

Wat wil een thrillerlezer nou nog meer? Nou, complottheorieën zijn ook welkom. En ja, zelfs die zitten er in!
Je valt van de ene spannende plotwending in de andere en op den duur weet je niet meer wie je kan vertrouwen. Want waar doet Anne goed aan? Kan ze Guido nog wel vertrouwen? Wie is Guido eigenlijk?

Langzaam maar zeker ontvouwt zich een ingenieus in elkaar gedraaid plot waar je U tegen zegt. Dan denk je te weten hoe het gaat aflopen, wordt je weer op het verkeerde been gezet! De spanning wordt zo opgebouwd dat je op den duur met een beklemmend gevoel op de bank zit te lezen.

Michael weet dit verhaal met veel vaart, spanning en realistisch beeldende beschrijvingen te brengen waardoor de lezer zich in Frankrijk waant. 

Wat een verhaal, het voert van het ene ongeloof naar het andere, hoe kan iemand zo goed van vertrouwen zijn en zo weinig weten van de persoon waar je mee samenleeft? Het is zo boeiend en spannend geschreven dat je aan het boek gekluisterd bent, stoppen is geen optie. Het verhaal heeft een sublieme spanningsopbouw met een weergaloos einde.

Gewoon lezen dus! 5 enorm sprankelende sterren

Amanda