Gerechtigheid - Mark van Dijk

Cover:
Ik word al snel ingepakt door het mooi uitgevoerde boek: gebonden en met een mooie losse omslag waarop je een hart in prikkeldraad ziet. Zeer goed symbool staand voor Daisy, de hoofdpersoon van het boek. Daarnaast zie je een bloederige kring, waar ik eerst zwaar geïrriteerd door raakte, want ik dacht dat ik mijn bak koffie er per ongeluk op had gezet en zelf die vlek had gemaakt... Tja.. Strakke letters voor de naam van de schrijver en de titel. Mooi! Feestje om hem open te slaan.

Verhaal:
Origineel begint het boek met een voorwoord. Origineel? Een voorwoord origineel? Ja, want het wordt geschreven door Daisy de hoofdpersoon van het boek.

De waarheid kan nu eenmaal meer licht laten schijnen dan de felste lamp

Daisy zegt haar verhaal te gaan vertellen van achteren naar voren. Ze wil dat je haar kent zoals ze nu is. Ze haatte in haar leven juist haar moeder het meest omdat zij nooit iets deed. Vader is een alcoholist met losse handen.
Het boek start met dat Daisy en haar beste vriendin Femke in Daisy’s huis in de kelder in een geheime ruimte een heuse schat vinden op een dag: enorm veel goudstaven. Femke verzint een ingenieus idee om een derde aan te geven bij de gemeente en de rest te houden. Daisy haar relatie is net uit en met die Simon wil er natuurlijk niet gedeeld worden. Femke verzint een constructie waarmee ze in dienst komt van Daisy en in haar huis komt wonen. Op een gegeven moment besluit Daisy wraak te gaan nemen op de mensen uit haar verleden. Haar moeder staat bovenaan de doellijst. Daarna volgen meerdere mensen.

Daisy zoekt gerechtigheid.

Mening:
In een makkelijk lekker leesbare stijl ga je mee in het leven van Daisy en Femke op het moment dat ze goud uit de Tweede Wereldoorlog ontdekken in de kelder van Daisy’s huis. Wel iets te makkelijk gaat Femke mee in de wraakacties van Daisy. Wie zou dat zo snel doen? Hoe bevriend je ook bent? Hoe zielig je het verleden ook vindt? Daar maakte het voor even een moment dat ik twijfelde.
Ook al ging ik lekker in het verhaal mee, er waren meer zaken die twijfels opriepen. Zoals bijvoorbeeld op bladzijde 153: Kirsten, de zus van Daisy is 7 jaar. Er komt maandelijks kinderbescherming langs die niks doet en alleen dreigt met een uithuisplaatsing. Dan zegt Kirsten: "Je weet wat je achterlaat maar niet waarin je terecht komt" tegen Daisy... Dit lijkt mij niet bepaald leeftijdscongruent. Zegt een meisje van zeven zoiets? Terwijl ze geen idee heeft hoe het in andere gezinnen eraan toegaat?!
Een meisje van zeven weet niet beter dan dat deze thuissituatie is zoals het hoort. En waarom zappen de jonge meisjes langs documentaires over seksueel misbruik bij pleeggezinnen? Die kijken toch eerder naar leuke vrolijke programma's die afleiding geven. Gaan die samen een documentaire kijken? Ik heb dus wat moeite met de dingen die de meiden doen en denken. Mark laat ze te volwassen handelen. Zelfs voor kinderen in een probleemgezin die anders handelen dan "gewone" kinderen, zijn ze te volwassen gemaakt.

Dan is er in het begin van het verhaal iemand van de Raad Voor de Kinderbescherming (RVK) die maandelijks langskomt. Maar aan wie ze niks hebben, want de RVK snapt het niet? Dus de RVK heeft niet door dat de vader 24 uur per dag ladderzat is, moeder bang en timide en dat de twee jonge meisjes amper buitenshuis komen? Ook praat de RVK over uithuisplaatsing. Kort door de bocht dus hoe de gewone mens over de Kinderbescherming denkt en praat . In de media lees je altijd dat de Kinderbescherming alleen maar je kind uit huis haalt als het thuis ergens fout gaat of dat zij juist nooit de kinderen uit huis halen. Als ik even Pietje Precies ga doen, dan komt de RVK niet maandelijks bij je thuis. Ze doen namelijk een kortdurend onderzoek, waaruit een advies komt. Waarna in dit soort gezinnen de kinderrechter een voogd toewijst.
Een voor thrillerfans niet zo belangrijke fout, maar als de schrijver wel onderzoek had gebezigd was dit een fout die makkelijk te voorkomen was. Hij geeft namelijk achterin het boek wel aan zich over andere zaken goed te hebben laten informeren, zoals het ziekenhuis. Ook mis ik wel een stuk over de hulpverlening in het verhaal. De hulpverlener bemoeit zich normaal gesproken stevig met het gezin en twee zinnetjes over dat een achtjarige er niks aan had is wat kaal. Bovendien waar is die Kinderbescherming enkele jaren later in het verhaal? Het gezin heeft een alcoholistische vader, een moeder die niks durft tegen haar man en twee kinderen die altijd thuiszitten (geen vriendjes). Dus daar is niet zomaar de hulpverlening gestopt. Maar wel zomaar bam verdwenen in het verhaal.

Hartverscheurend is het als de kinderen bij oma gaan wonen en oma ziek wordt. Te veel krijgen ze mee en bijna verklaarbaar waarom Daisy gerechtigheid wilt. Waarom het meisje geen echte hulp kreeg of zocht op latere leeftijd is natuurlijk voor een boek niet relevant. Dat ze juist haar moeder haat, wordt wel duidelijk beschreven. Alhoewel juist mij dan ook heel erg duidelijk werd waarom de moeder handelde hoe ze deed. En je je bijna zou kunnen voorstellen dat juist de dochter daar begrip voor zou kunnen hebben. Behalve iemand die zwelgt in zelfmedelijden en nooit de stap tot verwerking zette.
Tijdens het lezen van het boek krijg ik heel sterk het gevoel dat de schrijver heel dicht op het verhaal zat door de wat ongenuanceerde constateringen. Ik was dan ook niet verbaasd zijn nawoord te lezen.

Voor alle duidelijkheid: ik ben een kritische lezer en mij vallen dit soort dingen op! Voor de gewone lezer die daar gewoon overheen leest en/of niet beter weet hoe het in zulke gezinnen gaat is het een gewoon lekker, soepel en eenvoudig geschreven verhaal over een vrouw die wraak neemt op al die haar kwaad deden. Je kan je makkelijk inleven in haar als persoon en kan begrijpen welke acties ze uitvoert. Van die acties waarbij je als je het nieuws leest zelf ook vaak denkt van wat je zou willen doen als... En aan het eind nog een mooie verrassing! Leuk gedaan.

Ik denk dat als de schrijver voor zijn volgende boek een strenge, goed meelezende en kritische proeflezer of redacteur inhuurt hij een vier sterrenboek kan schrijven. Ik zie absoluut de potentie van zijn schrijfkunsten en zou graag zien dat iemand dat er helemaal uittrekt.
Schrijven kan hij zeker! Als iemand er de rare fouten uit had gehaald was het echt een heel goed boek geweest. Nu is het een prima boek, maar zat er veel meer in.
Maar dat zal het voor veel lezers nu ook zijn!

Spanning: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Plot: 3
Psychologie: 2


drie sterren

Ink