Zwart Krijt - Christopher J. Yates

Vertrouw nooit de schrijver…

Vertrouw het verhaal...

Karin: Zwart krijt van Christopher J. Yates is een ongelooflijk spannende literaire thriller in de beste traditie van Donna Tartt’s De verborgen geschiedenis. Met veel vaart en vileine humor houdt Yates in Zwart krijt de lezer tot aan de laatste pagina in een beklemmende greep. Een spelletje met gekke opdrachten en flauwe uitdagingen, gespeeld door zes eerstejaarsstudenten aan Oxford, veranderde al snel de aard. Het werd grimmiger; de inzet werd hoger, de uitdagingen persoonlijker en vernederender. En uiteindelijk ontaardde het in een wrede strijd met onvoorspelbare en fatale gevolgen. Nu, veertien jaar later, ontmoeten de overgebleven spelers elkaar nog één keer. Voor de laatste ronde… 

Op 13 augustus jl. zie ik op de facebookpagina van uitgever Anthos/Literaire Thrillers het boek Zwart Krijt voorbij komen.

De cover geeft een beladen sfeer weer. Het laat in het zwartwit een oud schoolgebouw zien en de oranje tinten leggen op eenvoudige wijze een mooie nadruk op de schrijver en de tekst. De tekst op de cover intrigeert, het zijn drie zinnen:

Eén spel

Zes studenten

Vijf overlevenden.

Reden genoeg voor mij om naar de website van Ambos/Anthos uitgevers te surfen en daar lees ik bovenstaande beschrijving van het boek. Ja, dan is de interesse dus pas echt helemaal gewekt.

Ink: Het boek start met iemand die drie jaar lang 23 uur en 59 minuten per dag doorbracht in zijn woning... Dat roept al veel vragen op.

Dan gaat men naar de eerste dag op het Pitt College, waar de nieuwe eerstejaars arriveren. Mooi wordt de omgeving beschreven en hoe het er aan toegaat. Visueel zie je de jonge rijke studenten lopen met hun ouders op het terrein.

Karin: Het verhaal begint in de ik-vorm en wat een opening:

‘Het is nog vroeg als hij belt. Engeland begroet de wereld vijf uur eerder dan wij en mijn dag heeft zijn draai nog niet gevonden als ik opneem. Niet veel later ben ik met alles wat hij zegt akkoord gegaan. Maak je maar geen zorgen, zegt hij. Ik beloof je dat het leuk wordt. Het wordt leuk. Stilte. Klik.’

Ink: Terug naar de man die niet uit zijn woning komt. Hij heeft zes glazen in de woonkamer op de grond staan. Zodat hij dagelijks kan zien hoeveel hij drinkt. In de keuken staan drie borden op de grond, zodat hij kan zien of hij zijn ontbijt op heeft. Wat is er met deze man? Vreemde gewoontes en is hij soms zwaar autistisch?

Het verhaal wisselt af met het ontstaan van het spel in het verleden en met de vreemde jongeman die zijn spelgenoot gaat ontmoeten 14 jaar later.
Het verhaal verloopt wat traag tot bladzijde 80, maar is wel mooi omschreven. Een ander zou het langdradig kunnen noemen. Mij irriteert het totaal niet. Ik geniet echt van het verhaal. Een mooi verhaal mag een mooi intro hebben.

Karin: De verteller in de ik-vorm verblijft al drie jaar als een neurotische kluizenaar op zijn kamer. Met rare routines en dag rituelen dat je bij jezelf denkt: ‘Wat??’. Je rolt een bizar verhaal in, je voorbereidend als lezer op wat komen gaat. Want dit is het nu. Wat is er toch veertien jaar geleden gebeurd dat dit teweeg heeft kunnen brengen? Zo start de tweede verhaallijn. Veertien jaar geleden. Pitt College. Op prachtige wijze wordt beschreven hoe het allemaal begon. Wie de personages zijn. Hoe ze elkaar leren kennen. Hoe vriendschap ontstaat en daarmee dus ook Het Spel. Een psychologisch Spel met alle gevolgen van dien.

Ink: ‘Ze waren jong en idealistisch en geloofden allemaal in wederzijds vertrouwen, in eergevoel en in elkaars intrinsieke fatsoen.’ (mooie quote aan begin spel)

Joylon en Chad bedenken een spel waar zes vaste spelers aan meedoen. Ze moeten een uitdaging uitvoeren die consequenties heeft. Indien ze het spel willen verlaten zijn ze het inleggeld van 10.000 kwijt.
Langzaam aan worden de opdrachten erger qua consequenties. Joylon is de duidelijke leider van de groep. Hij is populair onder studenten en drukt duidelijk zijn stempel op alles.
Tussendoor wordt Joylon op latere leeftijd steeds verwarrender voor de lezer. Waar traint hij toch voor, waarom was hij drie jaar opgesloten in huis? Wie is de vrouw die elke middag voor 2 uur in zijn woning komt, nu hij wel oefent met naar buiten gaan?

Als je over de helft van het boek over een voorval leest, denk je te weten wat er gebeurd is. Wie er dood is en waardoor.. En dan bam, kantelt het verhaal een andere kant op weer. Knap gemaakt dit verhaal. Elke keer opnieuw hoogtepunten in het al mooie verhaal. Het verhaal knaagt aan mij: ik wil meer. Vertel het nu...doorgaan...Ik moet het weten. En dan sla je de laatste bladzijde om.... WOW!

Hoe ga ik anderen vertellen hoe ik genoten heb van dit boek?

Ik hoop dat mijn razend grote enthousiasme overkomt...

Karin: Een boek in de traditie van De verborgen geschiedenis? Dat vind ik gewaagd… De verborgen geschiedenis las ik een kleine 20 jaar geleden en behoort met stip tot één van de beste boeken die ik gelezen heb!

Ink: Ik heb zo enorm genoten van dit boek. Ik kon ook de eerste dagen geen nieuw boek pakken, omdat het verhaal in mijn hoofd zat en na een prachtig boek als dit het alleen maar kan tegenvallen. Het beschrijven van de omgeving, de uitstekende beschrijvingen van alle hoofdpersonen die zo mooi kloppen en dus mooi bedacht zijn hoe ze elk reageren op het spel en op elkaar. Hoe langzaam alles afbrokkelt van wat ze aan een mooie vriendschap hadden. Hoe belangrijk het winnen is geworden, nog niet eens om het geld, maar de trots. De zogenaamde zelfmoord van een van de spelers.

En dan 14 jaar later de clash tussen een aantal leerlingen van toen. Waarom ontmoeten die elkaar na zoveel jaar? En op het moment dat het spel eindelijk afgerond lijkt te worden en er een duidelijke winnaar lijkt te zijn, gebeurt er iets wat weer een wending geeft. Enkel en alleen maar door een voorstel in het spel van de tegenstander zo sluw, vals heeft bedacht. Maar wat je bijna een juichkreet ontlokt.

Karin: De schrijfstijl is indrukwekkend. Helemaal mijn ding. Tot de 100 blz. lijkt met name de ik-vorm af en toe wat traag. Waarschijnlijk is dit echter mijn eigen ongeduld om al meer te willen weten. Dit blijft voor mij ook zo. Ik wil alleen maar blijven lezen. Wat een intelligent en goed in elkaar gezet verhaal. Met name bijzonder maar ook spannend tot de laatste bladzijde. De traditie van De verborgen geschiedenis is wat mij betreft voortgezet!

Ink: Een boek dat je zo in de ban houdt door de mooie schrijfstijl en door het goed bedachte verhaal waardoor je geniet met hoofdletter G. Elke keer komt er een nieuw hoogtepunt. Dit boek is nu eens de volle vijf sterren waard. Deze ga ik zeker nog een keer lezen. Hoe vaak zeg je dat?

Plot 5

psychologie 5

Originaliteit 5 (niet qua spel onder studenten, maar wel de rest)

Spanning 5

Leesplezier 5

Vijf enorme glanzende en stralende sterren

Karin: 5 sterren