Beklemd van Corinne Vlamincx

De 3 jarige Maarten verdwijnt spoorloos. Zeventwintig jaar later komt deze verdwijning tot een gruwelijke ontknoping. Kun je leven met jezelf als je denkt verantwoordelijk te zijn voor de verdwijning van een onschuldig kind? De 41-jarige Linda worstelt sinds de fatale dag met haar schuldgevoel. Haar leven neemt een drastische wending als alle spoken uit haar verleden in het heden lijken op te duiken. Ze ziet geen uitweg meer en raakt de grip op haar leven kwijt. Als ze haar psychiater haar grote geheim opbiecht is er geen weg meer terug. En dan verdwijnt Linda zelf. Wie weet er meer over de verdwijning van Maarten en wat is er daadwerkelijk met hem gebeurt? Waar is Linda gebleven? Langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek en blijken zaken anders in elkaar te steken dan gedacht. Maar is de puzzel op tijd compleet om het leven van Linda te redden? Een kind verdwijnt, vele levens worden verwoest. 'Beklemd' is een psychologische thriller die je niet meer loslaat en je laat nadenken over het leven en de dood.

*Spoiler alert*

Na het lezen van de achterflap, dacht ik :'yes, dat word smullen!' 

Maar helaas…..

Het begon best goed eigenlijk in de proloog. Tot je er achter komt dat het een 14-jarig meisje betreft die een klein kindje heeft begraven. Toen had ik al zoiets van 'Ehm ,dat is totaal ongeloofwaardig, had die oppas een paar jaar ouder gemaakt.'. 

Na de proloog zit je meteen 27 jaar verder. Linda  heeft zo goed als ze kon haar leven op orde. Nooit heeft ze aan iemand iets verteld over haar begraven oppaskind. Ze woont samen met Tom en heeft een leuke baan. Dat ze af en toe wat neerslachtig is, daar is Tom ondertussen wel aan gewend. Als Linda op een dag in de V&D loopt ,ziet zij daar…… Maarten??? 

Nee, dat kan niet. Maar als de man zich omdraait en vraagt of het wel gaat, herkent ook hij haar ergens van. Hij kan alleen niet plaatsen waarvan, want hij is pas een paar dagen in Nederland. Hij heeft vanaf zijn derde in Spanje gewoond (ongeloofwaardigheid nummer 2).  

Zijn moeder vond het maar niks dat hij naar Nederland ging en dat wordt even later ook uitgelegd. Ten tijde van de verdwijning van Maarten woonde ze in een caravan in het bos waar Maarten vaak speelde met Linda de oppas. Haar eigen zoontje was overleden en ook die situatie is totaal niet logisch beschreven. Alsof je je eigen kind letterlijk laat wegrotten en niemand iets merkt.

Als ze Maarten probeert te ontvoeren valt hij en bloedt hij uit zijn hoofd. Joke verstopt zich als Linda er aan komt en ziet hoe zij Maarten begraaft en weg rent. Zij haalt hem uit zijn 'graf' en neemt hem mee naar de caravan, want hij leeft nog namelijk, en vertrekt daarna naar Spanje. Ongeloofwaardigheid nummer 3 of zijn we al meer ongeloofwaardigheden verder? Welk kind van zou niet gaan gillen als hij al opgegraven wordt en wordt meegenomen door een vreemde vrouw? En dan zo vanzelfsprekend je nieuwe moeder accepteren? En het gewoon vinden dat je opeens Jasper heet in plaats van drie jaar lang Maarten?

Eigenlijk was ik na dit slechte begin geneigd om het boek hard dicht te klappen, maar een schrijver doet zijn best, dus dan moet ik mijn best doen met lezen. De karakters komen niet echt uit de verf. Het is rommelig geschreven met vooral veel nutteloze, overbodige informatie. Ook de verdwijning van Linda is raar beschreven, net als haar verblijf in de kelder. Haar psychiater is ook verdwenen ..houdt dat soms verband met elkaar? 

Uiteindelijk blijkt van wel, maar dat komt zo uit de lucht vallen dat ik echt dacht van: 'Hoe dan?' En zo geldt dat ook voor de vader van Maarten/Jasper. Deze valt opeens het boek binnen en dan komt in mijn ogen nog het ergste…. :Twee steden die door elkaar worden gehaald, terwijl er 3 zinnen daarvoor nog stond dat hij niet wist waar hij naar toe moest….

Ik vind het echt jammer ,want ik had begrepen dat het vorige boek van deze auteur heel goed was, maar dit boek kon mij niet boeien. Ik ergerde mij mateloos aan de schrijfstijl en de ongeloofwaardige dingen. Het enige wat ik goed beschreven vond, was de wanhoop van Tom toen hij er achter kwam dat Linda verdwenen was en maar niet gevonden kon worden.

De ontknoping was afgeraffeld in mijn ogen en de epiloog was niet nodig geweest want die had geen toegevoegde waarde aan het toch al minimale verhaal.

Al met al 1 ster (voor de moeite zullen we maar zeggen). 

Corina Nieuwenhuis